Citat:
Anterior postat de MCS
Stiu Cami...asta ar fi gandirea corecta...din pacate s-au intamplat multe si in decursul a nici macar o luna....si au cam reusit sa ma puna la pamant. Operatia a fost bomboana pe coliva...chiar vroiam sa anulez la un moment dat, nu ma simteam in stare. Mi-a fost rusine in primul rand de doctor, comandase deja implanturile, aranjase tot...In plus stiam ca daca dau acum inapoi si nu o fac, nu o sa o mai fac niciodata...Asa ca m-am aruncat...
In fine, o sa va povestesc in zilele urmatoare despre lucrurile care imi stau pe suflet si m-au aruncat in depresia asta...Nu am vorbit cu nimeni despre si poate mi-ar face bine sa golesc bagajul aici la jurnal.
|
Imi pare rau sa aud ce te refaci greu dupa operatie. Gandeste-te ca ai facut in sfarsit un lucru pe care ti l-ai dorit, poate asta te va mai insenina putin.
Trece si depresia daca o tratezi cu indulgenta. Nu trebuie sa te simti prost ca esti deprimata, tuturor ni se intampla la un moment dat. Nu are rost nici sa te chinui de una singura sa-ti impui sa iesi din depresie, ori vorbesti cu un psiholog ori stai cuminte intr-un colt si astepti sa-ti treaca.
Alege-ti un colt caldut si comod si odihneste-te, ia-ti "vacanta" de la griji.